Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σκαρλάτος Βυζάντιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σκαρλάτος Βυζάντιος
Ο Σκαρλάτος Βυζάντιος στο Εθνικό Ημερολόγιο του Μαρίνου Βρετού του 1866
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση6ιουλ. / 17  Νοεμβρίου 1798γρηγ.
Ιάσιο
Θάνατος11ιουλ. / 23  Απριλίου 1878γρηγ.
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταλόγιος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σκαρλάτος Βυζάντιος (1797 ή 1798 - 1878) ήταν Έλληνας λόγιος του 19ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Ιάσιο της Μολδαβίας στις 6 Νοεμβρίου του 1798. Ο πατέρας του ήταν επιστάτης του μεγάλου Αρμάση επί της ηγεμονίας του Αλέξανδρου Καλλιμάχη. Γράμματα έμαθε στην σχολή της Ξηράς Κρήνης. Κατέφυγε μαζί με τους γονείς του για να σωθούν από τις σφαγές των Ελλήνων από τους Τούρκους που ξέσπασαν το 1821 στην Μολδοβλαχία, και μετά από πολλά δεινά και περιπέτειες που διάρκεσαν εννέα χρόνια έφτασαν στην Ελλάδα. Εκεί προσλήφθηκε στην γραμματεία των Εσωτερικών, και αργότερα υπηρέτησε σε πολλές άλλες πολιτικές και εκκλησιαστικές επιτροπές, φτάνοντας τελικά επίτροπος του βασιλιά παρά την Ιερή Σύνοδο.

Το 1846 ήρθε σε ρήξη με τον Άρμανσπεργκ λόγω των προνομίων της ορθόδοξης εκκλησίας και παραιτήθηκε. Ασχολήθηκε με τα γράμματα και τις μελέτες ως το 1854, όταν ξανά ανέλαβε ως διευθυντής της δημοτικής εκπαίδευσης. Στην υπηρεσία αυτή έφερε πολλές ανακαινίσεις και βελτιώσεις. Τα δημοτικά σχολεία σχεδόν διπλασιάστηκαν, ο μισθός των δημοδιδασκάλων τακτοποιήθηκε, καταργήθηκε η βιβλιοκαπηλία, και πολλά άλλα.

Πέθανε στην Αθήνα στις 11 Απριλίου 1878.[2] Γιοί του ήταν ο Αναστάσιος και Αλέξανδρος, σημαντικοί πολιτικοί δημοσιογράφοι.

Από το φιλολογικό έργο του Σκαρλάτου, το πρώτο δημοσιευμένο είναι το μεταφραστικό λεξικό από τα νέα στα αρχαία Ελληνικά, και αντίστροφα. Επίσης εξέδωσε Ελληνικό-Γαλλικό μεταφραστικό λεξικό, τοπογραφική περιγραφή της Κωνσταντινούπολης, και άλλα συγγράμματα.

Ο Σκαρλάτος ως λεξικογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν συγγραφέας τριών λεξικών, τα οποία ήταν μεγάλης σημασίας για την ελληνική λεξικογραφία και ταυτόχρονα ήταν ο πρώτος Έλληνας λεξικογράφος που δημοσίευσε λεξικό στο έδαφος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Το πρώτο λεξικό του (1835) - Λεξικό της σύγχρονης καθομιλουμένη μορφή της ελληνικής γλώσσας ( Δημοτική ). Το δεύτερο λεξικό ήταν το «Λεξικόν Ελληνικόν και Γαλλικόν« (1846).

Το τρίτο λεξικό, ήταν το «Λεξικόν της ελληνικής γλώσσης», το 1852, ένα λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ο Βυζάντιος ως λεξικογράφος αν και αυτοδίδακτος, το έργο του έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τον 19ο αιώνα.